Chianti – czyli winne zakręty
Poważny wyjazd enologiczny do Toskanii nie jest wycieczką śladem Liv Tyler z filmu Bertolucciego Ukryte pragnienia. To bynajmniej nie spacer wzdłuż słonecznego brzegu basenu – by na końcu znaleźć odpoczynek w chłodnej wodzie czy na leżaku.
Z zebrą za pan brat
Okazuje się, że niekoniecznie łatwo jest być z zebrą w zażyłych stosunkach. Podczas ostatniej wycieczki do Afryki niektórzy dobitnie przekonali się, że od tych pięknie wyglądających i niewinnie skubiących sobie trawkę „koni w piżamach, które nie pozwoliły człowiekowi się ujeździć”, najlepiej jest trzymać się z daleka.
Fortuna kołem się toczy
Veneto – przez wieki będące niezależnym stanem znanym jako Republika Wenecka – obecnie należy do najchętniej odwiedzanych regionów Włoch i jednocześnie do najbogatszych w Europie. Uwagę przyjezdnych skupia kilka ośrodków, wśród których prym wiedzie jego stolica – Wenecja, a także Werona i Padwa. Przyjeżdżając tu dziś aż trudno uwierzyć, że przez całe lata wszechobecna bieda zmuszała lokalną ludność do masowej emigracji. Dla kontrastu obecnie przyjmuje najwięcej imigrantów spośród wszystkich terytoriów Półwyspu Apenińskiego.
Wyprawa po płynne złoto
W przypadku tego akurat wyjazdu termin wyprawa może się wydawać lekko przesadzony, gdyż z Krakowa do Tokaju jest zaledwie 350 km i droga zajmuje niewiele ponad sześć godzin. Po pokonaniu tego dystansu, z przystankiem na Słowacji czy też bez, docieramy do miejsca, gdzie powstają jedne z najwspanialszych słodkich win świata rozsławione przez królewskie dwory na przestrzeni wieków.
W dolinie Gwadalkiwiru
Naszpikowana niezliczonymi atrakcjami natury turystycznej południowa część Hiszpanii jeszcze do niedawna była niemal całkowicie ignorowana przez zwolenników podróży naznaczonych winiarsko. Wszyscy wiedzieli, że to kraina zdominowana przez sherry, zdające dzielić się władzą jedynie z malagą. Brak dostępnej na miejscu czerwonej wytrawności wielu skutecznie zniechęcał do odbycia podróży w te strony.
Jeden skok i jesteś poza Europą…
Tak o Sycylii pisał w początkach XX wieku D.H.Lawrence, wielki entuzjasta tej wspaniałej, wielokulturowej wyspy. Trudno o trafniejszą charakterystykę – rzeczywiście Sycylia, pomimo przynależności do Włoch, niewiele ma wspólnego z kontynentalną częścią kraju.
